عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 103

[ وَ اصْلُها مِنْ حُبِّ الدُّنْیا وَ جَمْعِها وَ مُتابَعَهِ النَّفْسِ وَ هَواها وَ اقامَهِ شَهَواتِها وَ حُبِّ الْمَحْمَدَهِ وَ مُوافَقَهِ الشَّیْطانِ وَ اتِّباعِ خُطُواتِهِ.وَ کُلُّ ذٰلِکَ یَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَهِ عَنِ اللّهِ وَ نِسْیانِ مِنَنِهِ ]

غفلت از خدا

امام علیه السلام در دنبالۀ روایت می فرمایند:

ریشۀ این خصال و اوصاف در پنج چیز است:

1-عشق به دنیا و جمع کردن زر و زیور و مال آن.

2-پیروی از هوای نفس و خواهش های غلط.

3-عشق به برپا داشتن شهوات و لذات.

4-علاقه به تعریف و تمجید مردم از خویش.

5-موافقت با شیطان و قدم بجای او گذاشتن.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

ریشۀ تمام این صفات رذیله و خصال ذمیمه در مرض بسیار خطرناک غفلت است.

وقتی انسان خود را در محضر حق نبیند و توجه به تمام امورش نداشته باشد و از زحمات انبیا و اولیا و ائمه علیهم السلام و معارف کتب سماویه و اندیشه در عاقبت کار