عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 130

عمل اهل طریقت

و عمل اهل طریقت ده چیز است:

اوّل: طلب خدای.

دوّم: طلب داناست که بی دلیل راه نتوان کردن.

سیّم: ارادت است به دانا.باید سالک مرید و محب دانا باشد که ارادت مرکب سالک است،هرچند که ارادت قوی تر بود مرکب قوی تر باشد.

چهارم: فرمان بردن است،باید که سالک مرید و مطیع و فرمانبر دانا باشد و هر کاری که کند دنیوی یا اخروی به دستور دانا کند.

الْوِلایَهُ مَحَبَّهُ اهْلِ الْبَیْتِ وَ اتِّباعُهُمْ فِی الدّینِ وَ امْتِثالُ اوامِرِهِمْ وَ نَواهیهِمْ وَ التَّأَسّی بِهِمْ فِی الْاَعْمالِ وَ الْاَخْلاقِ (1).

ارادت به اهل بیت که دانایان راهند عشق به آنان است و فرمان بردن از ایشان در دین و عمل به اوامر و نواهی آن بزرگواران و در اعمال و اخلاق رنگ گرفتن از ایشان.

پنجم: ترک است،باید که به اشارت دانا ترک فضولات کند.

ششم: تقواست،باید که متقی و پرهیزکار باشد و راست کردار و راست گفتار و حلال خوار بود و شریعت را عزیز دارد و به یقین بداند که هر گشایش که سالک را پیدا آید از متابعت پیامبر و آل پیدا آید.

هفتم: کم گفتن است.

هشتم: کم خفتن است.