عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 153

آن گاه به معارف الهیه مراجعه کنید تا حتمیّت جهان بعد برای شما روشن شود.

فیض کاشانی آن عارف حمیده خصال به آنان که براثر دریوزگی از شکم و شهوت از همه جا و از همه چیز و حتی از خود بی خبر مانده اند،خطاب می کند:

تو های و هوی مستان را چه دانی***تو شور می پرستان را چه دانی

درآ در بحر عشق ای قطره گم شو ***تویی تا قطره عمان را چه دانی

به گوشت می رسد زان لب حدیثی*** تو آن سرچشمه جان را چه دانی

تو را چون بهره ای از معرفت نیست*** رموز اهل عرفان را چه دانی

به دربانان نداری آشنایی ***تو لطف و قهر سلطان را چه دانی

چو از هجران جانانت خبر نیست ***تو قدر وصل جانان را چه دانی

تو را صبح وطن چون رفت از یاد ***غم شام غریبان را چه دانی

شراری در دلت از عشق چون نیست*** تو آتش های پنهان را چه دانی

یکی سنگی فتاده بر لب جو*** تو قدر آب حیوان را چه دانی

به غیر عشق تن عیشی نکردی*** نعیم عالم جان را چه دانی

زنده شدن مردگان

برای بشر از دورترین ادوار،قبول زنده شدن مردگان مسئلۀ مشکلی بود،ولی آیات کتب آسمانی به خصوص قرآن مجید و گفته های پرقیمت انبیا این مشکل را به آسان ترین وجه حل کرد و بعد از حلّ این مشکل،انکار منکران انکاری است عنادی و عدم پذیرش آنان دلیلی بر تکبّر سخت آنان نسبت به حق و حقیقت است.

قواعد حکیمانه وحی و انبیا و ائمۀ طاهرین علیهم السلام با یک جمله این مشکل را آسان نمود و آن این که به روزگاری که نبودید،سپس خداوند قادر به اراده و حکمتش شما را آفرید توجه کنید،به همین گونه وقتی مردید و به خاک که روزگار اوّل شما