عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 190

دردمندان،رسیدگی به یتیمان،نشر علم و فضیلت،تقوا و عفت،نماز و روزه، تدبر در قرآن،جهاد در راه حق و...برای جهان آخرت مفید است نه مال و اولاد زیاد.

آری،آخرت منزلی است که سقفش سپر آتش جهنم است و آن اجتناب از محرّمات می باشد،فرشش استقرار در محلّ امن است و آن تقوا و پرهیزکاری است،آیینه اش صفای باطن است تا جلوه گاه اسما و صفات شود،گلشنش بهشت و نسیم معطّرش رحمت جناب الهی است و ستم پیشگان که عمری را به بی خبری و غفلت و جهالت و غرور و شهوت رانی و شکم پرستی و جنایت و ترک واجب و فریضه گذراندند از این مواهب هیچ بهره و نصیبی نخواهند داشت.

مرگ ستم پیشگان در روایات

امیر المؤمنین علیه السلام دربارۀ وضع مرگ این گونه افراد می فرماید:

به جهت ملاحظۀ خدا،به منع منع کننده ای دست از کارهای خلاف خود برنمی دارند و برای خاطر حضرت حق به اندرز اندرزدهنده ای نصیحت پذیر نمی شوند،در حالی که می بینند افرادی را که به علّت فریب دنیا گرفتار و بازداشت شدند،چنان بازداشتی که نه می توانند کارهای خود را فسخ نموده و بهم زنند و نه می توانند بازگشت نموده و مراجعت نمایند ! !

چگونه در آستان زندگی فرود آمد امری که آمدن آن را باور نداشتید و به تمام معنی جاهل بودند و فرا گرفت از فراق و وداع دنیا آنچه را که از آن در ایمنی و امان بودند و وارد شدند بر آخرت با ملاحظه و مشاهدۀ آن،با وعده هایی که داده شده بودند،بنابراین آنچه وارد شد بر آن ها از شداید و سختی های موت و عذاب های بعد از موت در وصف نگنجد.