عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 208

آری،مردان راه و عاشقان جمال و عارفان معارف و بیداردلان باحال و سوختگان کوی عشق امتیازی برای تمام انسانها دارند.

اینان در تمام لحظات حیات از حضرت دوست غفلت نداشتند،و ذکر و وِردی جز ذکر یار بر لب جان و زبان قلبشان نبوده و هیچ عملی را جز به رضای حق انجام ندادند و قدمی جز برای جلب خشنودی معشوق بر نداشتند.

کسی که بر مرض عشق مبتلا گردد***بود محال که مستوجب شفا گردد

نظر ز چشم سیه مست وی نمی بندم ***گر استخوان من از غصه توتیا گردد

کم است بهر تلافی یک دقیقه هجر ***هزار سال فلک گر به کام ما گردد

فروغ مهر نبینم به دور چرخ بلند*** بلی چراغ خموش است و آسیا گردد

بریز باده که قلب سیه ز صیقل عشق*** رسیده وقت که جام جهان نما گردد

اگر به کوچه زلفت صبا گذار آرد*** دچار دزد شب و رهزن بلا گردد

من آن نیم که ز درد فراق ناله کنم*** اگر که بند به بندم ز هم جدا گردد(1)

2-سریع الحساب

اشاره

[ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنٰا آتِنٰا فِی الدُّنْیٰا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنٰا عَذٰابَ النّٰارِ* أُولٰئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِمّٰا کَسَبُوا وَ اللّٰهُ سَرِیعُ الْحِسٰابِ ] (2).

و گروهی از آنان می گویند:پروردگارا ! به ما در دنیا نیکی و در آخرت هم نیکی عطا کن،و ما را از عذاب آتش نگاه دار.*اینانند که از آنچه به دست آورده اند،نصیب و بهرۀ فراوانی دارند،و خدا حسابرسی سریع است.