عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 228

نیاوردند ؟ و چون شاهدان را نیاوردند،پس خود آنان نزد خدا محکوم به دروغگویی اند؛*و اگر فضل و رحمت خدا در دنیا و آخرت بر شما نبود،به یقین به خاطر آن تهمت بزرگی که در آن وارد شدید،عذابی بزرگ به شما می رسید.*چون [ که آن تهمت بزرگ را ] زبان به زبان از یکدیگر می گرفتید و با دهان هایتان چیزی می گفتید که هیچ معرفت و شناختی به آن نداشتید و آن را [ عملی ] ناچیز و سبک می پنداشتید و در حالی که نزد خدا بزرگ بود.

[ یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لاٰ تَجَسَّسُوا ] (1).

ای اهل ایمان ! از بسیاری از گمان ها [ در حقّ مردم ] بپرهیزید؛زیرا برخی از گمان ها گناه است،و [ در اموری که مردم پنهان ماندنش را خواهانند ] تفحص و پی جویی نکنید.

سوء ظن در روایات

عَنِ الصّادِقِ علیه السلام:اَلْبُهْتانُ عَلَی الْبَرِیِّ اثْقَلُ مِنَ الْجِبالِ الرّاسِیاتِ (2).

امام صادق علیه السلام می فرماید:تهمت زدن بر پاک دامن،از کوه های سر به فلک کشیده بارش در پیشگاه خدا سنگین تر است ! !

حضرت علی علیه السلام فرمود:

مؤمن با برادر مؤمنش حیله نمی کند و به خیانت نمی نماید و وی را سرکوب