عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 231

[ اوْحَی اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالیٰ الیٰ داوُدَ علیه السلام:ذَکِّرْ عِبادی آلائی وَ نَعْمائی فَاِنَّهُمْ لَمْ یَرَوْا مِنّی الَّا الْحَسَنَ الْجَمیلَ لِئَلّا یَظُنُّوا فِی الْباقی الّا مِثْلَ الَّذی سَلَفَ مِنّی الَیْهِمْ،وَ حُسْنُ الظَّنِّ یَدْعو الیٰ حُسْنِ الْعِبادَهِ وَ الْمَغْرورُ یَتَمادیٰ فِی الْمَعْصِیَهِ وَ یَتَمنَّی الْمَغْفِرَهَ وَ لا یَکونُ حُسْنُ الظَّنِّ فی خَلْقِ اللّهِ الَّا الْمُطیعُ لَهُ یَرْجُو ثَوابَهُ وَ یَخافُ عِقابَهُ.قالَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله:یَحْکی عَنْ رَبِّهِ تَعالی:اَنا عِنْدَ حُسْنِ ظَنِّ عَبْدی بی یا مُحَمَّدُ فَمَنْ زاغَ عَنْ وَفاءِ حَقیقَهِ مُوجِباتِ ظَنِّهِ بِرَبِّهِ فَقَدْ اعْظَمَ الْحُجَّهَ عَلیٰ نَفْسِهِ وَ کانَ مِنَ الْمَخْدوعینَ فی اسْرِ هَواهُ ]

حسن ظن به خداوند متعال

امام صادق علیه السلام به مسئلۀ حسن ظن به حضرت حق اشاره می کنند و می فرمایند:

خداوند متعال به حضرت داود وحی کرد:بندگان مرا از نعمت های ظاهری و باطنی من که شامل حال آن هاست خبر ده؛زیرا آنان در طول زندگی خودشان غیر از احسان و خوبی از من ندیده اند،تا برای آینده و جهان دیگر نیز چیزی را غیر از احسان و خوبی از جانب من منتظر نباشند.

حسن ظن داشتن به پروردگار متعال مقتضی آن است که انسان در مقابل احسان و نعمت های او بیشتر سپاس گزاری و عبادت کند و مقتضای فریب خوردن از نفس