عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 316

[ الْحَیاءُ نورٌ جَوْهَرُهُ صَدْرُ الْایمانِ ]

حقیقت حیا

حیا حالتی است معنوی و ملکوتی که بر اثر معرفت انسان به حضرت حق و توجّه به اسما و صفات جناب او در وجود آدمی پدید می آید و باعث حفظ انسان از گناه و علّت حرکت به سوی طاعت و عبادت است.

حیاداران عالم،از وقار و سکون،ادب و عظمت،تربیت و عبادت،آگاهی و دانش،صفا و بینش برخوردارند.

حیاداران،نسبت به حقایق چشمی باز و قلبی آگاه و روحی در حال پرواز دارند و اگر آنان را ذرّه ذرّه کنند،محال است در محضر دوست که خود را همیشه در آن محضر حاضر می دانند دست به آلودگی بزنند و از عبادت و اطاعت جناب حق کم بگذارند.

در مجلّدات قبل به مسئلۀ حیا اشاره رفته و تا جایی که لازم بوده به شرح این حقیقت عالی اقدام شده،در این جا فقط به چند روایت و ترجمۀ اصل متن اکتفا می شود.