عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 326

[ الدَّعْویٰ بِالْحَقیقَهِ لِلْاَنْبیاءِ وَ الْاَئِمَّهِ وَ الصِّدّیقینَ وَ امَّا الْمُدَّعی بِغَیْرِ واجِبٍ فَهُوَ کَاِبْلیسَ اللَّعینِ ادَّعیٰ النُّسُکَ وَ هُوَ عَلَی الْحَقیقَهِ مُنازِعٌ لِرَبِّهِ مُخالِفٌ لِاَمْرِهِ،فَمَنِ ادَّعیٰ اظْهَرَ الْکِذْبَ وَ الْکاذِبُ لا یَکونُ امیناً ]

مسئلۀ دعوی کاذب و صادق

در جلد دوّم«عرفان اسلامی»در باب آنان که در طول تاریخ به ادّعا برخاستند و وزر و وبال میلیون ها نفر را در بستر حیات به گردن گرفتند،در حالی که در آن ادّعا صادق نبودند به طور مفصّل مطالبی عنوان شد و نیز در مجلدات دیگر به مناسبت های مختلف به این مسئله اشاره رفت و به اثبات رسید که اگر جامعه انسانی در تمام زمینه ها و شؤون زندگی مدّعی کاذب نداشت و مدعیان هواپرست و دروغگو جایگاه مدعیان صادق را باز می گذاشتند،هرگز بشر دچار این همه مشکلات گوناگون و بن بست ها و عواقب سوء و خطرناک نمی شد،امّا این گرگ های در لباس میش،حق را به حق دار نگذاشتند و بلکه در برابر مدّعیان صادق و فرستادگان الهی قد علم کرده و با آن بزرگواران و پیروانشان به جنگ و ستیز و کشت و کشتار برخاستند و در پی ادعاهای خویش چه در شرق و چه در غرب ضربه های هولناک به پیکر حیات زدند.

اینان میلیون ها نفر را به آتش پرستی و میلیاردها نفر را به تعظیم در برابر بت ها و گاو و غرق شدن در تثلیث و مرام بودایی و هندویی و کمونیستی و لامذهبی