عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 330

[ الْعارِفُ شَخْصُهُ مَعَ الْخَلْقِ وَ قَلْبُهُ مَعَ اللّهِ تَعالی،وَ لَوْ سَهٰا قَلْبُهُ عَنِ اللّهِ تَعالی طَرْفَهَ عَیْنٍ لَماتَ شَوْقاً الَیْهِ،وَ الْعارِفُ امینُ وَدائِعِ اللّهِ تَعالی وَ کَنْزُ اسْرارِهِ وَ مَعْدِنُ نُورِهِ وَ دَلیلُ رَحْمَتِهِ عَلیٰ خَلْقِهِ وَ مَطِیَّهُ عُلومِهِ وَ میزانُ فَضْلِهِ وَ عَدْلِهِ ]

عرفان و معرفت و عارف

از آنجا که حضرت صادق علیه السلام حدیث اوّل«مصباح الشریعه»را اختصاص به اوصاف عرفا داده اند،به ترجمۀ متن روایت پرداخته و شما را برای یافتن خصوصیّات یک عارف حقیقی به مطالعۀ حدیث اول کتاب در جلد اول دعوت می کنم.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

عارف معارف و آن کس که قلبش بر اثر کوشش در راه علم دین و مجاهدت و ریاضت نفسانی به نور شناخت حق و شؤونش منور شد،جسمش در بین مردم ولی قلبش با خداست،چیزی غیر دوست نمی بیند و نمی خواهد و نمی گوید و اگر بر فرض لحظه ای از محبوب غفلت کند از شدت شوق او به وقت توجه به او قالب تهی می کند ! !

ای راحت روح هر شکسته***بخشای به لطف بر شکسته

بر جان من شکسته رحم آر*** کاشکسته ترم ز هر شکسته

پیوسته ز غم شکسته بودم*** این لحظه شدم بتر شکسته