عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 336

[ حُبُّ اللّهِ اذا اضاءَ عَلیٰ سِرِّ عَبْدٍ اخْلاهُ عَنْ کُلِّ شاغِلٍ وَ کُلِّ ذِکْرٍ سِوَی اللّهِ تَعالی ]

عشق به حق

امام صادق علیه السلام می فرماید:

چون عشق حق بر قلب بتابد از هر شغلی و ذکری جز حضرت او خالی شود.

گرچه مسئلۀ عشق به حق و محبّت به جناب اللّه که منشأ و علّتش معرفت به اسما و صفات حضرت او و تفکّر و اندیشه در آلاء و نَعما و آثار آن وجود بی نهایت در عرصه گاه خلقت و هستی است در جلد اوّل به طور مفصّل و در مجلّدات دیگر به اقتضای حال و مقال آمده،ولی به خاطر عظمت مسئلۀ و موقفی که در حرکت انسان به سوی رشد و کمال و سعادت دنیوی و اخروی دارد،در این فصل تا جایی که مجال هست به لطایفی دیگر از این حقیقت اشاره می شود.

قبل از بیان برخی از حقایق این باب که باب اللّه الاعظم است به قطعه ای از دعای عارفان و درخواست نیازمندان و دردمندان دل سوخته از پیشگاه مقدّس حضرت دوست توجّه نمایید،درخواست هایی که با کمال عجز و خشوع از جناب حق خواستند و با تمام وجود خود را به آن خواسته ها آراستند که خواستن، هنگامی به آراستن می رسد که همراه با ریاضت و عبادت و طاعت و حقیقت و ترک حرام و معصیت و تقوا و فضیلت و علم و معرفت باشد.