عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 343

[ وَ الْمُحِبُّ اخْلَصُ النّاسِ سِرًّا لِلّهِ تَعالی وَ اصْدَقُهُمْ قَوْلاً وَ اوْفاهُمْ عَهْداً وَ ازْکاهُمْ عَمَلاً وَ اصْفاهُمْ ذِکْراً وَ اعْبَدُهُمْ نَفْساً.

یَتَبَاهَی الْمَلائِکَهُ بِهِ عِنْدَ مُناجاتِهِ وَ تَفْتَخِرُ بِرُؤْیَتِهِ وَ بِهِ یَعْمُرُ اللّهُ بِلادَهُ وَ بِکَرامَتِهِ یُکْرِمُ عِبادَهُ،یُعْطیهِمْ اذا سَأَلُوا بِحَقِّهِ وَ یَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلایا بِرَحْمَتِهِ،فَلَوْ عَلِمَ الْخَلْقُ ما مَحَلُّهُ عِنْدَ اللّهِ وَ مَنْزِلَتُهُ لَدَیْهِ ما تَقَرَّبوا الَی اللّهِ تَعالی الّا بِتُرابِ قَدَمَیْهِ ]

خالص ترین مردم

امام صادق علیه السلام در متن روایت باب محبّت می فرماید:

عاشق خالص ترین و راستگوترین و وفادارترین و پاک ترین و باصفاترین و مطیع ترین مردم از نظر عمل و ذکر و ورد و نفس و جان است.

به هنگام مناجات عاشق،خداوند بر ملائکۀ وی مباهات می کند و ملائکه به دیدن او افتخار می نمایند و به سبب او بلاد را آباد و معمور می دارد و به کرامت و حرمت آنان به دیگران حرمت می گذارد،دعای بندگان را به عزّت آنان مستجاب می نماید و بلا را به رحمتش به سبب بزرگواری آنان از مردم دفع می نماید،اگر خلایق منزلت و قدر آنان را نزد خدا بدانند هرآینه تقرّب می جویند به حضرت او به وسیلۀ ایشان و خاک قدمشان را توتیای دیدۀ خود کنند.