عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 344

[ وَ قالَ أَمیرُ الْمُؤْمِنینَ علیه السلام:حُبُّ اللّهِ نارٌ لا یَمُرُّ عَلیٰ شَیْءٍ الَّا احْتَرَقَ،وَ نورُ اللّهِ لا یُطْلِعُ عَلیٰ شَیْءٍ الّا اضاءَ،وَ سَماءُ اللّهِ ما ظَهَرَ مِنْ تَحْتِهِ شَیْءٌ الّا اعْطاهُ الْفَیْضَ،وَ ریحُ اللّهِ ما تَهُبُّ فی شَیْءٍ الّا حَرَّکَتْهُ وَ ماءُ اللّهِ یُحْیی بِهِ کُلَّ شَیْءٍ،وَ ارْضُ اللّهِ یُنْبِتُ مِنْها کُلَّ شَیْءٍ.فَمَنْ احَبَّهُ اللّهُ اعْطاهُ کُلَّ شَیْءٍ مِنَ الْمُلْکِ وَ الْمالِ.قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:إذا احَبَّ اللّهُ عبداً مِنْ امَّتی قَذَفَ فی قُلُوبِ اصْفیٰائِه وَ ارْوٰاحِ ملائِکَتِهِ وَ سُکّانِ عَرْشِهِ مَحَبَّتَهُ لِیُحِبُّوهُ فَذلِکَ الْمُحِبُّ حَقًّا طوبیٰ لَهُ وَ لَهُ شَفاعَهٌ عِنْدَ اللّهِ یَوْمَ الْقیامَهِ ]

آتش عشق خدا

امیر المؤمنین علیه السلام می فرماید:

آتش عشق خدا واقعیّتی است که به هرچه عبور کند آن را می سوزاند و نور الهی حقیقتی است که به هرچه بتابد آن را منور نماید و رحمت حق بر هرچه افتد بدو فیض رساند و نسیم الهی بر هرچه ورزیدن گیرد سبب حرکت و نموّش شود و باران الهی بر هرچه ریزد آن را احیا کند و در زمین الهی هر نعمتی که مناسب آن زمین باشد روید،پس خدای بزرگ هرکه را دوست بدارد هرچه از ملک و مال خواهد به او دهد.