عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 354

[ وَ اذا دَخَلْتَ مَیْدانَ الشَّوْقِ فَکَبِّرْ عَلیٰ نَفْسِکَ وَ مُرادِکَ مِنَ الدُّنْیا وَ وَدِّعْ جَمیعَ الْمَأْلُوفاتِ وَ اجْزِمْ عَنْ سِویْ مَعْشُوقِکَ وَ لَبِّ بَیْنَ حَیاتِکَ وَ مَوْتِکَ لَبَّیْکَ اللّٰهُمَّ لَبَّیْکَ،وَ اعْظَمَ اللّهُ اجْرَکَ.وَ مَثَلُ الْمُشْتاقِ مَثَلُ الْغَریقِ لَیْسَ لَهُ هِمَّهٌ الّا خَلاصُهُ وَ قَدْ نَسِیَ کُلَّ شَیْءٍ دُونَهُ ]

پنج تکبیر فنا

چون به میدان شوق قدم گذاشتی پنج تکبیر فنا بر خود بزن و توقّع و طمعت را از دنیا و همه اهداف آن قطع کن و سوای رحمت دوست و شوق لقای او به چیزی جزم نداشته باش و به امید رسیدن به لذات روحانی و جاودانی از تمام لذّات غلط و شهوات غیر صحیح بگذر و با تمام وجودت تلبیه بگو به این معنی که الهی ! بنده ای ضعیف و ذلیلم و در خدمت جناب تو ایستاده ام و به هرچه فرمایی مطیع و فرمانبردارم.

حال عاشق صادق و مشتاق موافق مانند کسی است که در حال غرق شدن است،چنانکه غریق قصدی جز خلاصی ندارد،شایق هم مرادی جز رسیدن به وصال محبوب ندارد.