عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 363

[ الْعُبودِیَّهُ جَوْهَرَهٌ کُنْهُهَا الرُّبوبِیَّهُ فَما فُقِدَ فِی الْعُبُودِیَّهِ وُجِدَ فِی الرُّبُوبِیَّهِ وَ ما خَفِیَ عَنِ الرُّبُوبِیَّهِ اصیبَ فِی الْعُبُودِیَّهِ.

قالَ اللّهُ تَعالی: [ سَنُرِیهِمْ آیٰاتِنٰا فِی الْآفٰاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ حَتّٰی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَ وَ لَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ] (1)ایْ مَوْجودٌ فی غَیْبَتِکَ وَ حُضورِکَ ]

حقیقت عبودیت

امام صادق علیه السلام می فرماید:

عبودیّت و بندگی حقیقتی است که کُنه و ذات آن خداوندگاری است،به این معنی که انسان از طریق عبادت به مقام مالکیّت بر هوا و نفس و مقام تصرّف در شؤون تکوینی به اندازۀ قدرت عبادتش به اذن حضرت حق می رسد.

آنچه از اوصاف واجبه در عبد نیست و تنها در حضرت حق است،از طریق نور عبادت و براهین عقلیه و نقلیه به طور علمی می توان به آن رسید و نیز می توان از طریق بندگی به اسرار ربوبی دست پیدا کرد.

خداوند مهربان در قرآن مجید دربارۀ این واقعیّت فرموده:

نشانه های قدرت خود را در آفاق و انفس به آنان ارائه می کنیم تا روشن شود که