عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 63

به خدا قسم ! خیر دنیا و آخرت به مؤمن نمی رسد مگر به خوشبینیش به خداوند،و امیدش به حضرت او و خلق خوشش و خودداری از غیبت مردم مؤمن،به خدا قسم بنده ای پس از توبه و استغفار عذاب نمی شود مگر به بدگمانیش به حضرت حق و کوتاه آمدنش در امید به خدا و بداخلاقی و غیبتش از مردم مؤمن.

در کتاب«وسائل الشیعه»آمده (1):

خداوند به حضرت داود وحی کرد:هنگامی که بنده مؤمنم دچار گناه شد و از آن گناه توبه کرد و آراسته به حیای از من شد او را می آمرزم و گناهش را از یاد حَفَظه می برم و سیّئاتش را بدل به حسنات می کنم و از این امور باک ندارم که من ارحم الراحمینم.

توبۀ واقعی

شاید باشند در میان مردم افرادی که تصور کنند توبه و بازگشت به حضرت حق با پشیمانی و یا گریه و زاری و یا قرائت کردن جملات دعایی استغفار تحقق پیدا کند،ولی اینان باید بدانند که توبه با سه عنصر،علم و حال و عمل قابل تحقق است و این هر سه واقعیّت به طور صریح از آیات کتاب و روایات و اخبار استفاده می شود.

توبه از هر گناه باید متناسب با آن گناه صورت بگیرد،فی المثل توبۀ کسی که نماز و روزه و حج و زکات و سایر عبادات را در گذشته ترک کرده قضا کردن همه آن هاست و توبۀ کسی که به هر عنوان مال مردم و حق عباد الهی را برده بازگرداندن