عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 75

تدریج از امور بندگی خارج می گردد و آدمی را به جادۀ هلاکت انداخته و به عذاب ابد حق گرفتار می کند.

به یکی از عباد شایسته حق گفتند:ما از عبادت و عمل صالح و انجام امور خیر لذّت نمی بریم،گفت:دختر شیطان که محبّت خارج از حدود به دنیاست در قلب شماست،پدر برای زیارت دختر،ناچار است به خانۀ دخترش برود و او هرکجا جا خوش کند تولید فساد می کند،پس بین شما و لذّت بردن از عبادت و کار خیر، شیطان مانع است و شما را راهی برای نجات از این بلیّه جز برگرداندن تمایلات و غرایز به حدود الهی نیست.

راه بهشت

به یکی از بیداران و عارفان عاشق گفتند:راه بهشت کدام است ؟ فرمود:

مداومت بر پنج چیز:

1-بازداشتن نفس از معصیت:

[ وَ أَمّٰا مَنْ خٰافَ مَقٰامَ رَبِّهِ وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَویٰ ] (1).

و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است.

2-به قلیل از دنیا که عبارت از حلال خداست رضایت داده و قناعت کند که در خبر آمده:

ثَمَنُ الْجَنَّهِ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیا (2).