عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 77

سواری عرب که دل به دنیا و مال و منال آن داشت به او گفت:کجا ؟ جواب داد بیت اللّه،گفت:پیاده و بی توشه ؟ گفت نه،هرگاه مصیبتی به من رسید بر مرکب صبر می نشینم و چون نعمتی بر من آید بر مرکب شکر قرار می گیرم و هرگاه قضای الهی رسد،بر مرکب رضا برآیم و چون هوا و هوسی در نفس پدید آید،می دانم که باقی مانده کمتر از گذشته است و دنبال هوا و هوس رفتن صرف ندارد و معاملۀ خسارت باری است.شتر سوار گفت:ای بینای راه و سالک آگاه ! تو سواری و من پیاده !

منشأ تمام لغزش ها

بیداران راه دوست با توجّه به آیات کتاب فرموده اند تمام بدبختی ها و گناهان مندرج در سه چیز است:

1-متابعت از هوای نفس که منشأ بدعت،ارتداد،ضلالت،شبهه،طلب شهوات و ترک عبادات است،قرآن مجید می فرماید:

[ وَ لاٰ تَتَّبِعِ الْهَویٰ فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبِیلِ اللّٰهِ ] (1).

و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف می کند.

2-حبّ دنیا و عشق خارج از حدود الهی به ظاهر زندگی و زر و زینت از دست رفتنی که باعث قتل،ظلم،غصب،غارت،سرقت،ربا،اکل مال یتیم،منع زکات،شهادت زور،حلال کردن حرام و حرام نمودن حلال است،قرآن مجید می فرماید: