عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 78

[ مَنْ کٰانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیٰا نُؤْتِهِ مِنْهٰا وَ مٰا لَهُ فِی الْآخِرَهِ مِنْ نَصِیبٍ ] (1).

کسی که زراعت آخرت را بخواهد،بر زراعتش می افزاییم و کسی که زراعت دنیا را بخواهد،اندکی از آن را به او می دهیم،ولی او را در آخرت هیچ بهره و نصیبی نیست.

و در حدیث بسیار مشهور آمده:

حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطیئَهٍ (2).

دوستی دنیا ریشۀ هر لغزش و گناهی است.

3-دیدۀ دل از خدا برداشتن و دیدۀ سر و دل به غیر بستن،غیری که در راه او نیست و با او نیست،غیری که منشأ شرک،نفاق،ریا،کبر و اسارت است،قرآن کریم می گوید:

[ إِنَّ اللّٰهَ لاٰ یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ مٰا دُونَ ذٰلِکَ لِمَنْ یَشٰاءُ ] (3).

مسلماً خدا این که به او شرک ورزیده شود نمی آمرزد،و غیر آن را برای هر کس که بخواهد می آمرزد.

عبادات ظاهری و باطنی

اشاره

برای تربیت نفس و تزکیۀ آن و به عبارت دیگر برای قرار دادن نفس در راه رشد و کمال،لازم است او را با قدرت دو نوع عبادت مهار کرد.

1-عبادت ظاهری که عبارت است از:قراردادن اعضای بدن در چهارچوب

1- 1) -شوری (42):20.
2- 2) -الکافی:130/2،باب ذم الدنیا و...،حدیث 11؛وسائل الشیعه:9/16،باب 61،حدیث 20824.
3- 3) -نساء (4):48.