عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 85

بدون شک منهای طیّ این مراحلْ نفس سرکش رام نمی شود و روی به جانب حضرت یار نمی آورد که تنها راه رام کردن این چموش بستن او به بند مجاهدت و ریاضت است.

عاشق عارف،مرحوم نراقی می گوید:

گفتم ز دعای من شب خیز حذر کن***گفتا برو اظهار ورع جای دگر کن

گفتم که قدم در ره عشق تو نهم گفت***بگذار و لیکن قدم خویش ز سر کن

گفتم نظری بر رخ زیبای تو خواهم ***گفتا برو از هر دو جهان قطع نظر کن

گفتم که دلم، گفت سراغ ره ما گیر ***گفتم که سرم، گفت به فتراک نظر کن

گفتم چکنم ره به سر کوی تو یابم ***گفتا که برو خانه خود زیر و زبر کن

گفتم که ز غم ناله کنم گفت بپرهیز ***گفتم ز ستم شکوه کنم گفت حذر کن

گفتم که صفایی هوس وصل تو دارد*** گفتا ز سر خود هوس خام به در کن

مسائل ملکوتی در محور نفس

البته بازگو کردن مطالب بسیار مهمّی که در زمینۀ نفس در آیات و روایات و کتب اخلاقی و عرفانی آمده در این جزوۀ مختصر نمی گنجد،فقط به ذکر نمونه ای از آن آثار اکتفا می شود.

رسول اسلام،نبی مکرّم،پیامبر عظیم القدر صلی الله علیه و آله که تمام مقامات ملکوتی و منازل عرفانی و مراحل سلوک را طی کرده می فرماید:

طوبیٰ لِمَنْ کانَ عَقْلُهُ امیرًا وَ نَفْسُهُ اسیرًا،وَ وَیْلٌ لِمَنِ انْعَکَسَ.

خوشا به حال آن انسانی که عقلش در مملکت وجودش به امارت است و نفسش در اسارت و فرمان آن لطیفۀ الهی است و وای به حال آن بدبختی که