عرفان اسلامی جلد 12 صفحه 88

اوصاف بی ارزش را نصیب ما فرماید و دل و جانمان را به نور صفات لاهوتی منور گرداند.

عارفی شیدا و عاشقی بی قرار اظهار داشته:با همه دست ها در حق را کوبیدم باز نشد مگر با دست نیاز،با همۀ زبان ها بار خواستم راه ندادند مگر با زبان اندوه،با همۀ قدم ها رفتم نرسیدم مگر به قدم دل که به منزلگاه قرب راه یافتم.

مردی الهی گفته:نیمه شبی به محضر انورش و بارگاه مقدّسش عرضه داشتم:

کَیْفَ الْوَصْلُ الَیْکِ ؟

چگونه به تو برسم ؟

گویی با گوش جانم از حضرت ربّ العزّه شنیدم:

طَلِّقْ نَفْسَکَ ثَلاثاً ثُمَّ قُلِ اللّهُ.

نفست را سه طلاقه کن آن گاه از ما سخن بگو.

که با سه طلاقه شدن نفس راه رسیدن به مقام وصال و قرب آسان می گردد.

راه رشد و کمال نفس

آنچه از فرمایش ها و راهنمایی این راهنمایان راه استفاده می شود،این است که برای رسیدن به مقامات ملکوتی و خلاصی از غرایز سرکش و امیال شیطانی نفس واجب است از عوامل خطر و عللی که باعث شعله ور شدن حالات حیوانی است گریخت و خود را با تمام وجود از آن علل و عوامل حفظ کرد که جز این راهی برای رسیدن به حضرت دوست نیست و آن علل و عوامل در سه محور تحقّق دارد.

1-دور شدن از حومۀ نفوذ دشمن و آن عبارت است از هوای نفس،دوستان