ابن عربی از نگاهی دیگر صفحه 104

1- الفتوحات المکیّه، ج 3، ص 331.

2- الفتوحات المکیّه، ج 2، ص 49.

3- الفتوحات المکیّه، ج 3، ص 331.

عیسی کناره می گیرد و او را مقدم می دارد و عیسی با مردم نماز می خواند و به سنت حضرت محمد «صلی الله علیه [و آله] و سلّم بر مردم امانت می کند ... و خدا مهدی را به سوی خود پاک و پاکیزه قبض روح می کند.

(14) ابن عربی متوکل جنایتکار را خلیفه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم و از اولیای بزرگ خداوند می داند

متوکل یکی از خلفای فاسد و ستمگر عباسی است، از خصوصیات وی بغض و کینه شدید نسبت به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام است. وی کسی بود که دستور داد مرقد مطهر سیّد الشهداء علیه السلام را ویران کنند و روی آن آب ببندند تا شیعیان نتوانند به زیارت امام حسین علیه السلام بروند و چه بسیار از شیعیان عاشق و دل سوخته حضرت سید الشهدا علیه السلام که در این ره توسط این جنایتکار به شهادت رسیدند.

با این حال متوکل عباسی در دیدگاه ابن عربی منزلت بس بالایی دارد و جزو اولیای حق و اقطاب زمانه است؛ وی در فتوحات می گوید:

منهم من یکون ظاهر الحکم و یحوز الخلافه الظاهره کما حاز الخلافه الباطنه من جهه المقام کأبی بکر و عمر و عثمان و علی [علیه السلام] و الحسن [علیه السلام] و معاویه بن یزید و عمر بن عبدالعزیز و المتوکل؛ (1) و از آنان [خلفای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اقطاب زمان] کسانی هستند که حکمشان ظاهر است و دارای خلافت ظاهری هستند همان گونه که خلافت باطنی را دارند؛ مانند: ابوبکر و عمر و عثمان و علی [علیه السلام] و معاویه بن یزید و عمر بن عبدالعزیز و متوکل.

در نظر ابن عربی گویا جنایات و ظلم متوکل عباسی نسبت به خاندان طهارت علیهم السلام و شیعیان آنان با عدالتش منافاتی نداشته، بلکه آنچه انجام داده به حق بوده است.