راه روشن: ترجمه المحجه البیضاء فی تهذیب الحیاء جلد 2 صفحه 438

و عرض کرد:ای امیر مؤمنان مالی دارم که آن را به ارث برده ام،و چیزی از آن را در راه طاعت خداوند هزینه نکرده ام.همچنین مالی دارم که از راه کسب به دست آورده ام و از آن هم چیزی در راه طاعت خداوند خرج نکرده ام،دعایی یا عملی را به من بیاموز که چون آن را انجام دهم گناهان گذشته ام محو شود و آنچه کرده ام آمرزیده گردد.امیر مؤمنان(علیه السلام)فرمود:بگو،عرض کرد ای امیر مؤمنان چه بگویم؟فرمود:بگو آنچه من می گویم:یا نوری فی کلّ ظلمه،و یا أنسی فی کلّ وحشه،و یا رجائی فی کلّ کربه، و یا ثقتی فی کلّ شدّه،و یا دلیلی فی الضّلاله،أنت دلیلی اذا انقطعت دلاله الأدلاّء فإنّ دلالتک لا تنقطع و لا یضلّ من هدیت،أنعمت علیّ فأسبغت،و رزقتنی فوفّرت،و غذیتنی فأحسنت غذائی و أعطیتنی فأجزلت بلا استحقاق لذلک بفعل منّی و لکن ابتداء منک لکرمک وجودک فتقوّیت بکرمک علی معاصیک،و تقویت برزقک علی سخطک،و أفنیت عمری فیما لا تحبّ،فلم یمنعک جرأتی علیک و رکوبی لما نهیتنی عنه،و دخولی فیما حرّمت علیّ أن عدت علیّ بفضلک، و لم یمنعنی حلمک عنی و عودک علیّ بفضلک أن عدت فی معاصیک، فأنت العوّاد بالفضل و أنا العوّاد بالمعاصی،فیا أکرم من أقرّ له بذنب،و أعزّ من خضع له بالذلّ،لکرمک أقررت بذنبی و لعزّک خضعت بذلّی فما أنت صانع بی فی کرمک و اقراری بذنبی و عزّک و خضوعی بذلّی،افعل بی ما أنت أهله و لا تفعل بی ما أنا أهله.»

10-کافی بطور مرفوع روایت کرده

-1

(1) که فرموده است:«روزی جبرئیل(علیه السلام)بر پیامبر(صلی الله علیه و آله)وارد شد و گفت:پروردگارت می فرماید:اگر خواستی مرا در یک شبانه روز به گونه ای که سزاوار من است عبادت کنی دستهایت را به سوی من بلند کن و بگو:اللّهم لک الحمد حمدا خالدا مع خلودک،و لک الحمد حمدا لا منتهی له دون علمک، و لک الحمد حمدا لا أمد له دون مشیّتک،و لک الحمد حمدا لا جزاء لقائله