راه روشن: ترجمه المحجه البیضاء فی تهذیب الحیاء جلد 3 صفحه 147

برمی گردد:یکی از آنها مردی است که بر زنش نفرین می کند در حالی که نسبت به زنش ستم روا می دارد،گفته می شود:مگر ما امر آن زن را در اختیار تو قرار ندادیم؟» (1)غزالی گوید:«مقصود از این مطالب بیان آن است که طلاق امر مباحی است و خداوند متعال هم در جدایی و هم در ازدواج وعدۀ بی نیازی داده و فرموده است:

وَ أَنْکِحُوا الْأَیامی مِنْکُمْ وَ الصّالِحِینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ (2)و فرموده است: وَ إِنْ یَتَفَرَّقا یُغْنِ اللّهُ کُلاًّ مِنْ سَعَتِهِ (3).

چهارم،راز زنش را نه در طلاق فاش کند و نه در ازدواج،زیرا دربارۀ فاش کردن راز زنان در خبر صحیح وعدۀ عذاب بزرگ داده شده است. (4)

از یکی از صالحان نقل شده است که می خواست زنش را طلاق دهد،پرسیدند چه چیز دل تو را نسبت به او بد کرد؟گفت:آدم عاقل،پرده از راز همسر خودش بر نمی دارد؛و پس از آن که او را طلاق داد،پرسیدند:چرا او را طلاق دادی؟در جواب گفت:مرا چه کار به زن دیگری؟! این بود مطالب مربوط به شوهر.

قسم دوم از این باب دربارۀ حقوق شوهر بر زن و بیان کافی راجع به آن

(1)به راستی نکاح نوعی بردگی است و زن بردۀ مرد است و باید از شوهر،هر چه بخواهد در تمام اموری که مربوط به زن است،اموری که مستلزم معصیت نباشد،بدون قید و شرط اطاعت کند.در بزرگداشت حقّ شوهر نسبت به زن،اخبار زیادی رسیده

1- (76) همان مأخذ،همان صفحه،شمارۀ 4.
2- (77) نور/32:زنان و مردان مجرد و غلامان و کنیزان شایسته خود را به همسری یکدیگر درآورید.اگر تنگدست باشند،خداوند از کرم خویش توانگرشان کند.
3- (78) نساء/130:و اگر با طلاق از یکدیگر جدا شوند،خداوند همه را از گشایش خویش بی نیاز کند.
4- (79) مسلم،در صحیح خود،ج 4،ص 157 آورده است:«بزرگترین امانت روز قیامت در نزد خدا آن است که مرد راز خودش را به زن،و زن راز خودش را به مرد بگوید،آنگاه مرد،راز زنش را فاش کند.»