راه روشن: ترجمه المحجه البیضاء فی تهذیب الحیاء جلد 3 صفحه 301

مردم به خاطر آوردی قدرت خدای عزّ و جلّ را در فردای قیامت بر خودت و از بین رفتن آنچه از مال ایشان به ایشان داده ای و باقی ماندن آنچه به زیان خودت به ایشان داده ای، به خاطر آورد.» (1)از ابو بصیر به نقل از امام صادق(علیه السلام)رسیده است که می گوید:«نزد آن حضرت سخن دربارۀ مردی از این گروه به میان آمد که استاندار جایی شده بود،فرمود:رفتارش با برادران دینی چگونه است؟راوی می گوید گفتم:خیری نزد او وجود ندارد،فرمود:جای تأسف است که به کاری که شایستۀ آنها نیست وارد می شوند و هیچ کار خیری برای برادرانشان نمی کنند.» (2)از علیّ بن یقطین نقل شده که گوید:«به امام کاظم(علیه السلام)عرض کردم:دربارۀ اعمال این قوم چه می فرمایید؟فرمود:اگر ناگزیر از انجام آنی پس بپرهیز از اموال شیعه؛امام می فرماید:علی به من خبر داد که وی در ظاهر از شیعه مالیات را می گیرد و در نهان به ایشان پس می دهد.» (3)از امام صادق(علیه السلام)نقل شده است:«هیچ ستم پیشه ای نیست،مگر آن که با او مؤمنی است که خدای عزّ و جلّ به وسیلۀ او از مؤمنان دفاع می کند،و حال این که او خود در آخرت از همۀ مؤمنان-به خاطر مصاحبت با ستمگر-کم بهره تر است.» (4)از علیّ بن یقطین نقل شده که می گوید:«امام کاظم(علیه السلام)به من فرمود:همانا خداوند عزّ و جلّ به همراه سلطان،اولیایی دارد که به وسیلۀ ایشان از اولیای خویش دفاع می کند.» (5)

فصل

(1)غزالی گوید:اما از آثار؛حذیفه گوید:دوری کنید از جاهای فتنه و آشوب؛ پرسیدند:آنها چه جاهایی است؟گفت:در خانۀ فرمانروایان،وقتی که یکی از شماها بر

1- (23) کافی،ج 5،ص 109،شمارۀ 2،1 و 5.
2- (24) کافی،ج 5،ص 109،شمارۀ 2،1 و 5.
3- (25) کافی،ج 5،ص 109،شمارۀ 2،1 و 5.
4- (26) همان مأخذ،ص 109،باب شرط من اذن لهم فی اعمالهم،شمارۀ 7،5.
5- (27) همان مأخذ،ص 109،باب شرط من اذن لهم فی اعمالهم،شمارۀ 7،5.