راه روشن: ترجمه المحجه البیضاء فی تهذیب الحیاء جلد 3 صفحه 533

می فرماید: وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ فرمود:من خشم را فروخوردم،کنیز گفت: وَ الْعافِینَ عَنِ النّاسِ (1)،فرمود:خدا از تو درگذرد،عرض کرد: وَ اللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ،فرمود:برو، تو برای خدا آزادی.» (2)صاحب کشف الغمّه می گوید:نقل شده است:«آن حضرت غلامش را دو مرتبه صدا زد و او جواب نداد و بار سوم جواب داد،حضرت فرمود:پسرم آیا صدای مرا نشنیدی؟عرض کرد:چرا شنیدم،فرمود:پس چرا جواب مرا ندادی؟گفت:چون از طرف تو در امان بودم،گفت:سپاس خدای را که غلامم را از من در امان داشته است.» (3)

فصل

(1)می گویم:این بخش کتاب را با نقل مجموعۀ حقوقی که بر انسان لازم است،بنا بر آنچه صدوق-رحمه الله-در کتاب من لا یحضره الفقیه از امام زین العابدین(علیه السلام)نقل کرده است،به پایان می بریم.

اسماعیل بن فضل از ثابت بن دینار از قول سید العابدین،علی بن الحسین بن علی ابن ابی طالب(علیه السلام)نقل کرده است که آن حضرت فرمود: (4)

«بالاترین حقی که خدای تعالی بر تو دارد آن است که او را بپرستی و هیچ چیز را شریک او قرار ندهی.در صورتی که این کار را از روی اخلاص انجام دهی،خداوند بر خود لازم می داند تا امر دنیا و آخرت تو را کفایت کند.

1- (480) آل عمران/134:فروخورندگان خشم،و چشم پوشانندگان از مردم.
2- (481) کشف الغمه،ص 202،201.
3- (482) کشف الغمه،ص 202،201.
4- (483) این رساله(رساله الحقوق)را صدوق در خصال و در فقیه و به نقل از ابو حمزۀ ثمالی و محدث نوری در مستدرک از کتاب تحف العقول ابن شعبۀ حرّانی و ابن طاوس در فلاح السائل از مرحوم کلینی نقل کرده اند و تا کنون دهها شرح عربی و فارسی و ترجمه های فارسی بر آن نوشته اند که مفصل ترین شروح از آقای قپانچی تبریزی در 2 مجلد به عربی متجاوز از هزار صفحه می باشد.-م.