سیری در عرفان عملی اسلام صفحه 132

پناه برد و تمنای خود را برای رفع این مشکل بر او عرضه داشت تا اینکه او با اسباب غیبیه و تابش سلطان معرفت بر قلب، این مشکل را حل کند و خواطر و اشتغالات دنیایی را از دل آدمی رفع نماید؛ به گونه ای که قلب تنها متوجه خدا باشد و هرچه غیر او را فراموش نماید و حتی خودش را هم از یاد ببرد.(1)

روی بنما و وجود خودم از یاد ببر***خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

حافظ، دیوان، غزلیات، ص330

ه- . اعمال نماز

اذان: لازم است نمازگزار در هنگام به جای آوردن هر یک از ارکان و اعمال نماز، با معرفت و حالت صحیح با آن برخورد نماید و آن را به نحو کامل انجام دهد؛ پس هرگاه صدای اذان را شنید، به یاد ترس از روز قیامت بیفتد که خداوند مردم را از قبرها به سوی خود می خواند و بداند کسی که به ندای مؤذن پاسخ دهد، در واقع خدا را اجابت نموده و فردای قیامت در زیر سایۀ لطف او خواهد بود. چون اذان، دعوت خداوند است، باید بنده با خوشحالی و رغبت تمام مولای خود را اجابت کند. پیامبر صلی الله علیه و آله در هنگام نماز به بلال می فرمود: «ما را راحت کن».(2)

یعنی با اذان گفتن و دعوت به نماز ما را از توجه به غیر خدا راحت کن.

وقت نماز: در هنگام فرا رسیدن وقت نماز، توجه به این معنا لازم است که این میقاتی است که خدای متعال برای بنده قرارداده است تا به خدمت او قیام کند و با او سخن بگوید؛ لذا بنده باید با پاکی و نظافت، بهترین لباس هایش را بپوشد و خود را خوشبو کند و بداند که برای وارد شدن بر مالک دنیا و آخرت آماده می شود و با