سیری در عرفان عملی اسلام صفحه 231

کسی که یقین به کمالات بی نهایت خداوند متعال دارد، دائماً در مقام شوق و محبت اوست.(1)

یکی ازعلائم یقین آن است که دعای صاحب یقین مستجاب می شود و بر انجام کرامات و کارهای فوق العاده قدرت می یابد؛ زیرا به هر اندازه یقین زیادتر شود، تجرد نفس بیشتر شده، می تواند با خواست خدای متعال در کائنات تصرف کند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

یقین، بنده را به حالی ارزشمند و مقامی عجیب می رساند. خبر داد رسول خدا صلی الله علیه و آله از عظمت مقام یقین، در هنگامی که در نزد ایشان از عیسی بن مریم علیه السلام صحبت شد، که بر روی آب راه می رفته است؛ فرمود: اگر یقین او بیشتر می شد، هر آینه بر هوا راه می رفت.(2)

البته توجه به این نکته لازم است که انجام هر کار فوق العاده ای دلیل بر یقین و قرب نیست؛ زیرا بسیاری از این گونه امور، نتیجۀ ریاضت نفس یا آشنایی با خواص اذکار و ادعیه است و حتی بعضی از مرتاض های هندی، کارهای عجیب و خارق العادۀ زیادی انجام می دهند؛ درحالی که از ایمان به خدا بهره ای ندارند.

د. مراتب یقین

علم الیقین: اعتقاد ثابت و مطابق با واقعی است که از استدلال حاصل می شود؛ مثل اینکه با دیدن دود به وجود آتش یقین پیدا کنیم.

عین الیقین: مشاهدۀ حقیقت به چشم دل و فهم باطنی است و این مثل کسی است که با دیدن آتش یقین به آن پیدا می کند. این مقام با تجرد کامل نفس از طبیعت، ایجاد می شود.