سیری در عرفان عملی اسلام صفحه 3

فصل اول: کلیات

1. نیاز به عرفان

انسان برخی از معارف الهی را از راه عقل و وحی به دست می آورد و صاحب دانش و آگاهی می شود و این راهی است که هیچ پویندۀ راه حقی را از آن گریز نیست؛ زیرا بدون آگاهی هیچ حرکتی ثمربخش نیست و هیچ ره پویی بدون آن به مقصد نمی رسد. علاوه بر اینها خداوند متعال در سویدای وجود انسان راه دیگری برای ادراک حقایق دینی قرار داده است و آن، شناخت این حقایق با نورانیت قلبی است؛ زیرا اگر دانش بشر از محیط ذهن و اندیشه فراتر نرود و موجب بصیرت باطنی او نشود، ترقی و کمال او را در پی نخواهد داشت. به این جهت، هدف اصلی پیامبران الهی بیداری دل انسان ها بوده است و خداوند متعال آیات خود را برای کسانی وسیلۀ تذکر قرار داده است که از بصیرت قلبی برخوردار باشند و بخواهند دانسته های خود را به یافته ها و اعتقادهای قلبی تبدیل کنند.

همانا در این برای هر صاحب دل و حق نیوشی که خود به گواهی ایستد عبرتی است.(1)