سیری در عرفان عملی اسلام صفحه 44

فصل چهارم: اهداف عرفان عملی

1. معرفت حق

معرفت علم به خدای بزرگ، «خداشناسی» است و آن شریف ترین خصلتی است که خداوند دل های طالبان حق را به آن گرامی داشته؛(1)

زیرا قلب برترین جزء انسان است و کمال آن به معرفت شهودی خداست که بدون آن آدمی به سعادت نمی رسد، بلکه آن عین سعادت است.

گوهر معرفت اندوز که با خود ببری ***که نصیب دگران است نصاب زر و سیم

حافظ، دیوان، غزلیات، ص471

همۀ دانش های بشر از «معرفت» آغاز می شود و به وسیلۀ آن خیر دنیا و آخرت به دست می آید و آدمی می تواند با معرفت، عیوب خویش را باز شناسد و به پروردگار خود و جلال و ربوبیت و کمال قدرت او پی ببرد و اصالت بندگی خود و صدق وفای امر خدای خود را بشناسد. سِر و لطایف ضمیر بنده با بال معرفت در سراپرده های لطایف قدرت الهی به پرواز در می آید و بر محور عالی ترین درجۀ عزت حق گردش می کند و در باغ های قدس او به نزاهت می پردازد.