سیری در عرفان عملی اسلام صفحه 52

را مقدم نشمارد و چون مرا دوست داشت، من هم او را دوست می دارم و محبوب دیگرانش می کنم و چشم دل او را به تماشای عظمت و جلالم باز می کنم».(1)

4. آثار عشق حق

عشق الهی آثاری دارد که به وسیلۀ آنها می توان عشق صحیح و خالص را از سایر محبت ها باز شناخت؛ زیرا بعضی از افراد در حالی مدعی محبت خدا هستند که به چیزی جز خیال عشق نرسیده اند و از عشق واقعی بی بهره هستند.

محبّ حقیقی، اولیای خدا را دوست دارد و با دشمنان خدا دشمن است. انسان عاشق، دوستان معشوق را دوستان خود و دشمنان او را دشمن خود می داند. از جهتی دیگر، محبت اولیای الهی تنها راه رسیدن به دوستی خدا است؛ زیرا آنها مظاهر اسماء و صفات حق تعالی و فرستادگان خدا به سوی خلق هستند. در زیارت جامعۀ کبیره آمده است:

ای امامان بزرگوار، هر کس شما را دوست بدارد، به تحقیق خداوند را دوست می دارد و هر کس کینۀ شما را داشته باشد، به تحقیق خداوند را دشمن می دارد و هر کس به شما چنگ زند، به خداوند چنگ زده است و شما راه استوار خدا هستید.(2)

به این جهت خداوند متعال مسلمانان را امر به دوستی اهل بیت علیهم السلام نمود و فرمود:

ای پیامبر، بگو: در برابر آن (رسالت) پاداشی از شما نمی خواهم، مگر دوستی اهل بیتم را.(3)

1- . فیض، الوافی، ج٢6، ص١4٧.
2- . طوسی، تهذیب الاحکام، ج6، ص97.
3- . «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَی»؛ سورۀ شوری، آیۀ 23.