- حلاجی 1
- اشاره 1
- حلاج مرتدّی به دار آویخته 3
- پیشگفتار 3
- توقیع امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 5
- منابع توقیع 5
- متن توقیع 7
- نتایج برآمده از توقیع شریف 13
- شیخ ابوسهل نوبختی و حلاج 15
- برخورد شیخ ابوسهل نوبختی قدّس سرّه با نامه حلاج 15
- افشاگری شعبده بازی حلاج توسّط ابوسهل نوبختی 18
- شیخ المشایخ شیعه (علی بن بابویه قمّی) در قم و حلاج 19
- حلاج از دیدگاه شیخ صدوق و شیخ مفید 21
- حلاج در نگاه علمای شیعه 24
- شناسنامه حلاج 28
- امضا کنندگان طومار قتل حلاج 37
- حلاج و حلاجیّه ملعون و مطرود خاندان وحی هستند 58
- خاتمه 59
- ملحقات 61
- دین اسلام را کامل و منکر کمال دین کافر است 61
- اخذ علم و معرفت و ... از غیر اهل بیت نبوّت علیهم السّلام 68
- تارک کتاب الله و سخن معصوم کافر است 88
- تعلیم و تعلّم فلسفه در کلام اهل بیت علیهم السلام 90
- علم کلام حقیقی و صواب، برگرفته از کلام اهل بیت است 94
- جز وحی و کلام خاندان وحی بدعت و شرک است 101
- عرفان ... از دیدگاه معصومین و تکلیف ما درباره اهل بدعت 107
- نظر محقّق ملا احمد اردبیلی درباره وحدت وجود 137
- وحدت وجود در بیان برخی وحدت وجودیان 153
- تشبیه الله به خلق و یا خلق به الله شرک است 157
- ابلیس و تمامی جنّیان و شیطان ها رهبران رهبران گمراهی اند 161
- مدّعیان رؤیت حضرت الله تعالی کافرند 170
- حالات پیروان شیطان 173
- فلسفه و تصوّف از دیدگاه علمای شیعه تغمّدهم الله برحمته 176
- حلاج 206
- حلاج در سخن دیگران 243
- ابن عربی در کلام محدّث عاملی رحمه الله 246
- بازگشت ملا محسن فیض کاشانی 249
- صوفیان در کلام علما 251
- فهرست مصادر 285
- فهرست ها 285
- فهرست مطالب 296
ولیّ عصر و امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف
1- محدّث جلیل احمد بن علیّ بن ابی طالب طبرسی قدّس سرّه (متوفای 588 ه.ق) در کتاب شریف الإحتجاج علی أهل اللجاج(1)
1- الذریعه، آقا بزرگ الطهرانی:1/281- 282 الرقم1472:(الاحتجاج علی أهل اللجاج) للشیخ الجلیل أبی منصور أحمد بن علی بن أبی طالب الطبرسی أستاد رشید الدین محمد بن علی بن شهرآشوب السروی الذی توفی سنه 588 عن مأه سنه الّا عشره أشهر فهو من أهل المأه الخامسه الذین أدرکوا أوائل السادسه أیضا، فیه احتجاجات النبیّ صلّی الله علیه و آله و سلّم و الأئمّه علیهم السّلام و بعض الصحابه وبعض العلماء وبعض الذرّیّه الطاهره وأکثر أحادیثه مرسل إلّا ما رواه عن تفسیر العسکریّ علیه السّلام کما صرّح به فی أوّله بعد الخطبه التی أوّلها: (الحمد لله المتعالی عن صفات المخلوقین، المنزّه عن نعوت الناعتین) إلی قوله: (ولا نأتی فی أکثر ما نورده من الأخبار بإسناده إمّا لوجود الإجماع علیه، أو موافقته لما دلّت العقول علیه، أو لاشتهاره فی السیر والکتب من المخالف والمؤالف، إلّا ما أوردته عن أبی محمّد الحسن بن علیّ العسکریّ علیهما السّلام فإنّه لیس فی الإشتهار علی حدّ ما سواه) إلی آخر کلامه الصریح فی أنّ کلّ ما أوصله فیه هو من المستفیض المشهور المجمع علیه بین المخالف والمؤالف، فهو من الکتب المعتبره التی اعتمد علیها العلماء الأعلام کالعلّامه المجلسیّ ره والمحدّث الحرّ ره و اضرابهما و قد طبع بإیران مکرّرا فی سنه 1268وفی سنه 1300وفی النجف سنه 1354، وکتبت له فهرسا علی ظهر نسختی لتسهیل التناول منه.