بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 25

و چون کسانی مباشید که خدا را فراموش کردند و او (نیز) آنها را دچار خود فراموشی کرد. آنان همان نافرمانانند.

ب) تحصیل محبت و یادآوری نعمت های الهی

ب) تحصیل محبت و یادآوری نعمت های الهی

محبت، عبارت است از دوستی، میل و رغبت به چیزی که دریافتن آن سبب لذت و راحت باشد.(1) قرآن کریم، محبت مؤمنان به خدا را برترین نوع محبت می داند: «وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبّاً لِلّهِ؛ کسانی که ایمان آورده اند، به خدا محبت بیشتری دارند». (بقره: 165)

یکی از عوامل به یاد خدا بودن، راه های تحصیل محبت است. میزان محبت هر کس به خدای یگانه، تابع میزان معرفت او به خدا و صفات اوست. پس اگر کسی بخواهد به یاد خدا باشد، باید محبت خدا را در دل خویش و معرفت خود را به خدا بیشتر کند و او را بهتر بشناسد. هر اندازه خدا را بیشتر بشناسد، به زیبایی و جمال او بیشتر پی می برد و در نتیجه بیشتر عاشق او خواهد شد و محبت خدا در دلش جای خواهد گرفت.

آسان ترین راه تحصیل محبت، یادآوری نعمت های فراوان خداست؛ زیرا فطرت انسان به گونه ای است که وقتی کسی به او خوبی کند، محبت او در دلش جای می گیرد.

در حدیثی از امام سجاد(ع) می خوانیم:

خدای تعالی به حضرت موسی فرمود: مرا پیش خلقم محبوب ساز و خلقم را نزد من محبوب ساز. موسی(ع) عرض کرد: خدایا! چگونه این کار را انجام دهم؟ خدا فرمود: مواهب و نعمت های مرا به یادشان آور تا مرا دوست بدارند.(2)