بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 29

بنی الانسان است که در وقت بلیات تشبّث به هر رکنی که احتمال نجات در او دهند، پیدا می کنند و در وقت سلامت و راحت، غفلت از آن پیدا می کنند و چون خواص رکنی جز حق سراغ ندارند، بدان متوجه شوند و انقطاع به مقام مقدس او پیدا کنند و حق تعالی از عنایتی که به آنها دارد، خود سبب انقطاع را فراهم فرماید.(1)

و) نقش عبادت در نهادینه سازی یاد خدا

و) نقش عبادت در نهادینه سازی یاد خدا

انسان نیازمند پرستش و عرفان الهی است. در عبادت و عرفان الهی، این نکته مهم وجود دارد که بنده به نیازمندی خویش به خدا که بی نیاز مطلق است، توجه دارد؛ یعنی خود را می شناسد و می داند مالک چیزی نیست، بلکه نیازمند مطلق است. خداوند خطاب به پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می فرماید:

قُلْ لا أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعًا وَ لا ضَرّاً إِلاّ ما شآءَ اللّهُ. (اعراف: 188)

بگو جز آنچه خدا بخواهد، برای خودم اختیار سود و زیانی ندارم.

انسان آگاه می داند که خداوند بزرگ، مالک همه چیز است. هر چه این احساس فقر بیشتر باشد، معرفت نیز کامل تر می شود.

در روایتی آمده است که خدای بزرگ فرمود:

من بندگانی دارم که مرا دوست دارند و من هم آنان را دوست دارم. آنان مشتاق من و من هم مشتاق آنهایم. آنان مرا یاد می کنند و من نیز آنها را یاد می کنم. آنان به من نظر می کنند و من به آنها. پس اگر تو به راه آنها بروی، تو را نیز دوست خواهم داشت و اگر از راه منحرف شوی، دشمنت می شوم. عرض کرد: خدایا! نشانه های آنان چیست؟ خطاب رسید: آن گاه که شب فرا رسید... و هر دوستی با دوست خود خلوت کرد، آنان در برابر من به پا می ایستند و صورت های خود را بر زمین می گذارند و با کلام من (تلاوت کتاب آسمانی) با من مناجات و