بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 43

هفتم _ دوستی دنیا

دوست داشتن دنیا و دل باختگی در برابر زرق و برق های زندگی مادی، یکی از بزرگ ترین عوامل نگرانی انسان ها بوده و هست. حتی گاهی دست نیافتن به امری جزئی و دنیایی، ساعت ها یا روزها و هفته ها فکر دنیاپرستان را سرگرم و زمانی نرسیدن به وسیله ای مادی یا از دست دادن آن، توفانی از نگرانی و اضطراب در قلب و فکر آنها ایجاد می کند.

ایمان به خدا و توجه به آزادگی که همیشه با زهد و پارسایی سازنده و اسیر نشدن در چنگال زرق و برق دنیا همراه است، به همه این نگرانی ها پایان می دهد و به روح مؤمن وسعت می بخشد. امام علی(ع) می فرماید:

دُنیاکُمْ عِنْدِی لَأهْوَنُ مِنْ وَرَقَهِ فِی فَمِ جَرادهٍ تَقْضَمُها.(1)

دنیای شما نزد من از برگ جویده شده در دهان ملخ پست تر است.

هشتم _ وحشت از مرگ

ترس و وحشت از مرگ که همیشه روح انسان های کافر و بی ایمان را می آزارد، عامل مهم دیگر پدیدآورنده نگرانی است. برای مؤمن که مرگ را دریچه ای به زندگی وسیع تر و والاتر می داند و گذشتن از گذرگاه مرگ را همچون گذر از دالان زندان و رسیدن به فضایی آزاد می شمارد، نگرانی از مرگ معنا ندارد، بلکه چنین مرگی، به ویژه اگر در راه انجام وظیفه باشد، خواستنی و دوست داشتنی است.

البته عوامل نگرانی، منحصر به اینها نیست و عوامل دیگری نیز وجود دارد. به هر حال، همه این عوامل، در برابر ایمان به خدا بی رنگ و بی اثر می شود.