بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 55

وَ الّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَهً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ . (آل عمران: 135)

و آنان که چون کار زشتی کنند، یا بر خود ستم روا دارند، خدا را به یاد می آورند و برای گناهانشان آمرزش می خواهند.

پس انسان اگر طالب ورود به زمره پرهیزکاران است، باید خدا را یاد کند، تا اینکه هر چه زودتر بتواند از خطاهای خود توبه کند؛ چون تأخیر توبه، خطرآفرین است.

ل) جلب نظر الهی و نصرت او

ل) جلب نظر الهی و نصرت او

خداوند در قرآن کریم، پس از اشاره به برخی نعمت های الهی که مهم ترین آنها نعمت رسالت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است، می فرماید:

فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لی وَ لا تَکْفُرُونِ. (بقره: 152)

پس مرا یاد کنید (تا) شما را یاد کنم، و شکرانه ام را به جای آرید و با من ناسپاسی نکنید.

خدای مهربان در این آیه، به مؤمنان مژده داده که توجه آنان به درگاه الهی، بی پاسخ نمی ماند و هر کس خدا را یاد کند، خداوند نیز او را یاد می کند. عبارت «فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ؛ مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم.» به محبت خدا به بندگان اشاره ندارد، بلکه به اصل تربیتی تکوینی اشاره می کند، یعنی به یاد خدا باشید و با توجه به ذات پاک او، جان و روانتان را پاک کنید و خود را پاک و روشن سازید و آماده پذیرش رحمت پروردگار باشید؛ زیرا توجه شما به ذات پاک خدا، شما را در فعالیت ها یتان نیرومندتر می سازد.(1)