بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 57

این توجه خدا به بنده اش، آثار و برکات فراوانی در دنیا و آخرت دارد. از جمله این آثار، پایداری و موفقیت و پیروزی بر دشمنان اسلام است که در جنگ های صدر اسلام و هشت سال دفاع مقدس رخ داده است.

م) قرب خدا

م) قرب خدا

بدیهی است که منظور از نزدیکی انسان به خدا، نزدیکی زمانی یا مکانی یا مجازی نیست. حتی از نوع نزدیکی اعتباری یا تشریفی هم نیست، بلکه امری وجودی و حقیقی است که بر اثر تکامل روحی حاصل می شود؛ یعنی فرد مقرب، در مراتب هستی بالا می رود و بر سعه وجودی او افزوده می شود و واقعاً به سرچشمه هستی نزدیک تر می گردد. این نزدیکی، نوعی تکامل حقیقی ماورای طبیعی است که هر موجود مختاری می تواند به مقدار تکامل وجودی که به دست می آورد، خود را به هستی و کمال مطلق که ذات پاک خداست، نزدیک سازد. از حضرت علی(ع) روایت شده است: «ذِکْرُ ُ اللهِ قُوتُ النُفُوسِ وَ مُجالَسَهُ ُ الْمَحْبُوبِ؛ یاد خدا، غذای جان انسان و وسیله ورود به مجلس دوست است».(1)

در نیایش حضرت خضر که حضرت علی(ع) آن را به یکی از یاران خویش، کمیل بن زیاد، آموخته می خوانیم:

اَللّهُمَّ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِذِکْرِکَ وَ أَسْتَشْفِعُ بِکَ إِلی نَفْسِکَ.

خدایا! من با یاد تو، به تو تقرب می جویم و در پیشگاهت، تو را شفیع قرار می دهم.(2)

امام خمینی رحمه الله نیز می فرماید: