بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 67

«الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِموُنَ مِنْ لِسانِهِ وَ یده؛ مسلمان کسی است که مسلمانان دیگر از دست و زبانش آسوده باشند».(1)

هفت _ به پیروی از دستور قرآن کریم که می فرماید:

وَ تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التّقْوی وَ لا تَعاوَنُوا عَلَی اْلإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ. (مائده : 2)

و (همواره) در راه نیکی و پرهیزکاری با هم تعاون کنید و (هرگز) در راه گناه و تعدی همکاری نکنید.

در کارهای نیک، به هم نوع خود کمک می کنند. حتی گاهی حل مشکل دیگران را بر حل مشکل خویش مقدّم می دانند و ایثار می کنند تا به این آیه عمل کرده باشند: «وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَهٌ؛ و آنها را بر خود مقدّم می دارند، هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند». (حشر: 9)

ب) دفع بلا از جامعه

ب) دفع بلا از جامعه

یکی دیگر از آثار تربیتی و اجتماعی یاد خدا، این است که از بسیاری از بلاها و گرفتاری ها، در امان خواهند بود. در این زمینه روایت های بسیاری وجود دارد که به یک مورد از آنها اشاره می کنیم. ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل می کند:

در تورات تحریف نشده نوشته شده است: حضرت موسی(ع) به پیشگاه خداوند متعالی عرض کرد: آیا به من نزدیکی تا مناجات کنم یا دوری تا با صدای بلند تو را ندا کنم؟ جواب آمد: ای موسی! من هم نشین کسی هستم که مرا یاد کند. دوباره سؤال کرد: در روزی که پناهی جز پناهگاه تو نیست، چه کسی می تواند در پناه تو قرار گیرد؟

خدا فرمود: (در قیامت کسانی در پناه من قرار می گیرند) که مرا یاد می کنند و من هم آنها را یاد می کنم. به خاطر من با یکدیگر دوستی