بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 70

دراین باره، شیخ حرّ عاملی، در وسائل الشیعه بابی به نام «استحباب ذکر خدا و قرائت قرآن به هنگام خوف از صاعقه» دارد. ایشان در این باب، پنج حدیث بیان می کند که به دو حدیث آن اشاره می کنیم.

ابوبصیر می گوید: از امام صادق(ع) درباره مرگ مؤمن پرسیدم، در پاسخ فرمود:

یمُوتُ الْمُومِنُ بِکُلِّ مِیتَهٍ، یمُوتُ غَرَقَاً، وَ یمُوتُ بِالْهَدْمِ، وَ یبْتَلِی بِالسَّبْعُ، وَ یمُوتُ بِالْصّاعِقَهِ وَ لا تُصِیبُ ذاکِراً لِلّهِ عَزَّوَجَلَّ.(1)

مؤمن با هر نوع مرگ از دنیا می رود: با غرق شدن، زیر آوار ماندن، به وسیله حیوان درنده و با صاعقه، ولی کسی که مشغول ذکر خدا باشد، در حال ذکر گرفتار صاعقه نمی شود.

در روایت دیگر از آن حضرت می خوانیم:

یمُوتُ الْمُومِنُ بِکُلِّ مِیتَهً اِلّا الصّاعِقَهَ لا تَاْخُذُهُ وَ هُوَ یذْکُرُ اللهَ عَزَّوَجَلَّ. (2)

مؤمن با هر نوع مرگی می میرد جز صاعقه، درحالی که مؤمن مشغول به ذکر خدا باشد، صاعقه او را نمی گیرد.

از این حدیث ها پی می بریم که یکی از الطاف الهی به یادکننده خدا، این است که در حال ذکر، با صاعقه از دنیا نمی رود.

ب) رهایی از تشنگی سکرات مرگ

ب) رهایی از تشنگی سکرات مرگ

مرگ برای بسیاری از مردم، وحشت آور است، ولی مرگ در جهان بینی اسلامی چهره دیگری دارد؛ چراکه گذرگاهی به جهان دیگر است و در حقیقت تولدی دوباره به شمار می آید. از آیات قرآن درمی یابیم که مرگ با دشواری و وحشت گیج کننده ای همراه است. پروردگار یکتا می فرماید: