بررسی آثار تربیتی یاد خدا با تاکید بر اندیشه امام خمینی رحمه الله صفحه 90

منظور از ذکر در این دو حدیث، همان گونه که از قرائن پیداست، ذکر لفظی و زبانی است و با توجه به این نکته، درمی یابیم ما مسلمانان افزون بر اینکه باید در دلمان به یاد خدا، پیامبر و امامان باشیم، در مجالسمان باید ذکر قلبی را باگفتن ذکر خدا و فرستادن صلوات بر پیامبر و آلش، نشان دهیم.

ط) ورود به جهنم

ط) ورود به جهنم

خدای بزرگ، یکی از ویژگی های کافران را که سبب کفر آنان و جهنمی بودنشان شده، استفاده نکردن از چشم و گوش در راه ایمان به خدا و در نتیجه غافل ماندن از یاد خدا معرفی می کند:

عَرَضْنا جَهَنّمَ یَوْمَئِذٍ لِلْکافِرینَ عَرْضًا الّذینَ کانَتْ أَعْیُنُهُمْ فی غِطاءٍ عَنْ ذِکْری وَ کانُوا لا یَسْتَطیعُونَ سَمْعًا. (کهف: 100 و 101)

و آن روز، جهنم را آشکارا به کافران بنماییم، [به] همان کسانی که چشمان [بصیرت] شان از یاد من در پرده بود، و توانایی شنیدن [حق] نداشته اند.

در حقیقت آنها مهم ترین وسیله حق جویی و درک واقعیات را از کار انداخته اند، یعنی چشم های بینا و گوش های شنوا را بر اثر اندیشه های نادرست و تعصب ها و کینه توزی ها و کارهایی زشت نابود کرده اند.

جالب اینجاست که درباره چشم می گوید: چشم هایشان در پوششی دور از یاد من قرار داشت که اشاره به این است که چون در پوشش و حجاب غفلت بودند، آثار خدا را ندیدند و او را فراموش کردند. چهره حق آشکار است و جهان با انسان سخن می گوید، تنها چشمی بینا و گوشی شنوا لازم است و بس.