عقل و ایمان از دیدگاه ابن رشد، صدرالمتالهین شیرازی و ایمانوئل کانت صفحه 15

ارسطو در ابتدای «طوبیقا» (1) معتقد است که باید از عاقل ترین ها پیروی کرد و در میان عاقل ترین ها از درخشان ترین آنها.

ابن رشد، صدرای شیرازی و ایمانوئل کانت با توجه به تفاوت های زمانی و مکانی، هر کدام از چنین درخشانی و شهرتی برخوردارند و روش تفکر هر یک نیز به صورت روشن به دست ما رسیده است.

- برای موضوع عقل و ایمان باید یکی از متفکران مشغول به این مباحث را انتخاب می کردم و با سیری که در آثار بزرگان داشتم، ابن رشد را مناسب ترین گزینه دیدم؛ چون آثار ابن رشد نیز هویت معرفتی و روش شناسی منطقی داشته و در هنگام عمل نیز تحقق عینی دارد.

- ابن رشد در مقایسه با معاصران خود، موفقیت بیشتری کسب کرده است و این حکایت از کارآمدی روش شناختی ابن رشد در تفکر فلسفی نوین دارد. وی در مواجهه با مشکلات، مواضع عجولانه نداشته است، بلکه سعی می کرده مشکلات را با فنون مختلف به مسائل تبدیل کند و پس از صورت بندی دقیق مسئله، نظریه ای استوار بر اساس مبانی مطرح می نمود.

- ابن رشد نگاهی تازه به مسئله خداباوری دارد؛ یعنی قائل شدن به حقیقت واحد، اما با دو روش مختلف. بدین سبب مطرح کردن نظریات ابن رشد بر اهمیت رساله می افزاید.

- انتخاب ابن رشد چشم انداز مثبتی از نظریات مبناگرایانه فیلسوفان مسلمان را به ما نشان می دهد. چنان که ابن رشد سرانجام معتقد به نوعی سازگاری عقل و ایمان معتدل می شود که در سطح باورهای اساسی