فلسفه تاریخ صفحه 25

شواهد کتبی دیگر به کتابت یک موضوع یا حادثه تاریخی می پردازد. کتاب هایی مانند «السیره النبویه» ابن هشام؛ «تاریخ یعقوبی»؛ «مروج الذّهب» مسعودی؛ «تاریخ بیداری ایرانیان» ناظم الاسلام کرمانی؛ «تاریخ مشروطه» کسروی و قریب به اتفاق منابع متقدم تاریخ از این دست به شمار می آیند.

تاریخ شفاهی، نوعی از تاریخ نگاری است که در آن، چهره هایی با اطلاع به واسطه پرسش های یک مصاحبه کننده، خاطرات، تجربیات و تحلیل های خود را درباره یک واقعه، شخصیت تاریخی یا موضوع تاریخی دیگر به صورت شفاهی بیان می کنند. آنچه امروزه تحت عنوان خاطرات شخصیت های آگاه درباره یک انقلاب، کودتا یا جنگ و... طی فرایند مصاحبه، تهیه و منتشر می شود، مصداق بارز تاریخ نگاری شفاهی است.

2- تاریخ سیاسی

در تاریخ سیاسی، تحولات تاریخی با محوریت رویدادهای سیاسی مانند روی کار آمدن یا شکست دولت ها، سلاطین، سلسله های حاکم، عزل و نصب ها، روابط خارجی و... نوشته می شود.

شاید بتوان گفت که بسیاری از تواریخ موجود از همین زاویه نوشته می شوند؛ مانند تاریخ امویان، عباسیان، مغولان، سلجوقیان، غزنویان، صفویه،

قاجاریه، پهلوی، نهضت ملی شدن صنعت نفت، انقلاب اسلامی، کودتای نوژه و انقلاب کبیر فرانسه.

3- تاریخ اجتماعی

در این نوع تاریخ نگاری، مورخ سعی می کند تا جامعه را به چند قشر تقسیم