فراتر از عرفان : خداشناسی فلسفی و عرفانی از نگاه وحی و عرفان صفحه 373

صفحه 373

فصل دهم: اراده صفت فعل است نه ذات

اشاره

در مکتب فلسفه و عرفان "اراده خداوند" متعال، تنها به معنای علم و رضا و عنایت و توجه به صدور غیر اختیاری اشیاء از ذات متعالی او، و یا به جلوه درآمدن و تموج و تعین یافتن حقیقت وجود او شمرده می شود،(1)

بر همین اساس در نظر ایشان اراده او _ جل و علا _ از "صفات ذات"، و "ازلی"، و "عین ذات او" انگاشته می شود، ولی در مکتب علم و عصمت الهی و نیز به مقتضای براهین مسلم عقلی، اراده خداوند "حادث" و از


1- . تفاوت هایی که در تبیین و تشریح مسائل مختلف معرفتی، بین نحله های مختلف فلسفی و عرفانی معروف و متداول میان مسلمانان به چشم می خورد، با توجه به اشتراک همه آنها در اصول و مبانی فکری، قابل ارجاع به حقیقت واحدی است، و مصروف داشتن وقت در جهت یافتن تفاوت های آنها، مخصوصا با توجه به موهون بودنِ اصول و مبانی فکری ایشان و نیز تناقضات فراوانی که در هر فرد از آن مکاتب (مشاء، اشراق، فلسفه صدرایی، عرفان، تصوف ابن عربی، تصوف خانقاهی و...) وجود دارد، تلاشی کاملاً بی مورد است، بلکه اصول و مبانی همه مشترک است و فقط نام آن ها متعدد است.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه