چرا مرا آفریدند؟! صفحه 57

و می فرمایند:

رضایت و خوشنودی بنده به قضا و قدر الهی از بالاترین درجات یقین است. و فرمودند: کسی که صبر کند و از قضای الهی در آن چه که دوست داشته و آن چه که از آن کراهت دارد راضی باشد خداوند نیز در آن چه که بنده آن را دوست دارد یا از آن کراهت دارد حکم نمی کند مگر به آن چه که برای او خیر و خوبی است.(1)

... از امام کاظم علیه السلام درباره این آیه "«ومن یتوکل علی اللّه فهو حسبه»: کسی که بر خداوند توکل کند خدا برای او کافی است" سؤال کردم، فرمودند:

توکل بر خداوند دارای درجاتی است یکی از آن درجات این است که به خداوند در همه امور و کارهایت اطمینان داشته باشی که هر چه با تو انجام دهد به آن راضی باشی و بدانی که خداوند به تو جز خیر و نیکی عطا نمی کند. و بدانی که حکم کردن در آن تنها از آن خداوند است. پس با واگذاری همه آن ها به خداوند بر او توکل کنی، و در تمامی آن امور و امور دیگر به او اطمینان داشته باشی.(2)

امام رضا علیه السلام می فرمایند:

هر کسی که غم و اندوه داشته باشد حق اوست، مؤمن باید به خداوند و آن چه او برایش پیش می آورد راضی و خشنود باشد.(3)

امام عسکری علیه السلام می فرمایند:

ما من بلیه إلا وللّه فیها نعمه تحیط بها.(4)

هیچ گرفتاری و بلایی نباشد مگر این که خداوند را در آن نعمتی است که بر آن احاطه دارد.

عافیت بخواه نه بلا

باید توجه داشت که گرچه بلاها و گرفتاری هایی که خداوند متعال به ما می دهد در حقیقت به مصلحت خود ما است ولی انسان هرگز نباید از خداوند طلب بلا و گرفتاری نماید، و از عافیت و سلامتی و آسایش گریزان باشد.

... رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بر مریضی وارد شدند و پرسیدند: حالت چطور است؟ عرض کرد: شما در نماز مغربی که با ما خواندید سوره قارعه را تلاوت فرمودید، پس من گفتم: خداوندا، اگر مرا

1- . الرضا بمکروه القضاء من أعلی درجات الیقین. وقال علیه السلام : من صبر ورضی عن اللّه فی ما قضی علیه فی ما أحب أو کره لم یقض اللّه علیه فی ما أحب أو کره إلا ما هو خیر له. (التمحیص، 60؛ بحارالانوار، 68 / 153).
2- . التوکل علی اللّه درجات، فمنها أن تثق به فی أمورک کلها فما فعل بک کنت عنه راضیا تعلم أنه لم یؤتک إلا خیرا وفضلا وتعلم أن الحکم فی ذلک له، فتوکلت علی اللّه بتفویض ذلک إلیه ووثقت به فیها وفی غیرها. (التمحیص، 62؛ بحارالانوار، 68 / 153).
3- . من اغتم کان للغم أهلا، فینبغی للمؤمن أن یکون باللّه وبما صنع راضیا. (التمحیص، 59؛ بحارالانوار، 68 / 152).
4- . تحف العقول، 489؛ بحارالانوار، 78 / 374.