چرا مرا آفریدند؟! صفحه 59

حضرت یوسف در زندان به خداوند شکوه نمود که: خدای من، چرا مستحق زندان شدم؟! خداوند به او وحی نمود: خودت چنین خواستی که گفتی: "خدایا زندان نزد من محبوب تر از آن چیزی است که ایشان مرا به سوی آن می خوانند." چرا نگفتی: عافیت نزد من محبوب تر از آن چیزی است که ایشان مرا به سوی آن می خوانند؟!(1)

تو همانی که می خواهم!

امیرالمؤمنین علیه السلام با خداوند متعال مناجات می فرمایند:

إلهی کفی بی عزا أن أکون لک عبدا، وکفی بی فخرا أن تکون لی ربا، أنت کما أحب فاجعلنی کما تحب.(2)

خداوندا، مرا همین عزت بس که بنده تو باشم، و همین افتخارم کافی که تو پروردگار من باشی، تو همانی که من می خواهم، پس مرا آن چنان قرار ده که خود دوست می داری.

به خوبی در این سخن اندیشه کن آیا معنای این که می فرمایند: "أنت کما أحب": "تو آن چنان هستی که من می خواهم" این نیست که:

خداوندا، من پروردگاری می خواهم که قبل از این که موجود باشم تا بتوانم از او تقاضای وجود کنم مرا از نعمت وجود و هستی بهره ور سازد و تو همان هستی.

خداوندی می خواهم که مرا به نعمت عقل و شعور و علم و اختیار بیاراید و تو همان هستی.

خالقی می خواهم که مرا از لذت بهره وری از پاداش عمل اختیاری و انس و مناجات با پروردگار و خالقی بزرگوار و بخشنده و مهربان که بندگی او عین شرافت و آزادگی و حریت باشد محروم ننماید و تو همان هستی.

پروردگاری می خواهم که مرا از جهالت و غفلت نجات داده، به معرفت و شناخت قدرت و مهر و عطوفت و گذشت و کرم خود متنعم ساخته و همچون حیوانات رها نکند و تو همان هستی.

من پروردگاری می خواهم که مرا از پستی ها، کژی ها و امور ناشایسته ای که با مقام کرامت و شرافت نفسانی من نمی سازد ولو به واسطه سخت ترین تنبیهات و تخویفات باز دارد و تو آن چنان هستی.

پروردگاری می خواهم که مرا به اعمال خوب موفق فرماید، برای راهنمایی و هدایت من پیامبر و امام معصوم قرار دهد، کتاب نور و روشنگری ارسال نماید، هر گاه اراده مناجات و راز گفتن با او کنم با من نزدیک و مهربان باشد، هر گاه از زشتی کردارم به ستوه آمدم و پشیمان شدم توبه مرا بپذیرد... و تو همان هستی.

آری: "أنت کما أحب": "تو آن چنان هستی که من می خواهم"...

أما من ؟!...

خیرک إلینا نازل وشرنا إلیک صاعد.(3)

خوبی تو به سوی ما نازل، و بدی ما پیوسته به سوی تو در صعود است.

فلم أر مولی کریما أصبر علی عبد لئیم منک علی یا رب.(4)

من هرگز مولای بزرگوار کریمی چون تو ندیدم که بر بنده پستی چون من صبوری کند.

أنا الظالم المضیع الاثم المقصر المفجع المغفل حظ نفسی.(5)

1- . نور الثقلین، 2 / 424.
2- . کنز الفوائد، 1 / 386؛ صحیفه علویه، بحارالانوار، 74 / 403.
3- . امام سجاد علیه السلام ، (دعای ابوحمزه قدس سره ).
4- . امام سجاد علیه السلام ، دعای ابوحمزه قدس سره .
5- . صحیفه سجادیه، دعای 51.