چرا مرا آفریدند؟! صفحه 81

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند:

مردی از انصار نزد رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم آمده عرضه داشت: ای رسول خدا، من تحمل جدایی و فراق شما را ندارم و هر گاه در منزل خود به یاد شما می افتم کار خود را وامی گذارم و شوق دیدار مرا به سوی شما می کشاند، پس فکر کردم که چون روز قیامت شود و شما در بهشت به اعلا علیین فرا روید، من با فراق شما چگونه سر کنم؟! پس این آیه نازل شد که: هر کس اطاعت خدا و رسول نماید با پیامبران، صدیقان، شهداء، صالحان _ همان ها که خداوند به ایشان انعام فرموده است _ خواهد بود و ایشان خوب هم نشینانی هستند. پس رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم او را فراخوانده و آیه را بر او خواندند و به نزول آن بشارتش دادند.(1)

امام باقر علیه السلام می فرمایند:

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: بهشت تا هنگامی که من داخل آن نشوم بر پیامبران حرام است، و تا زمانی که شیعیان ما خاندان وارد آن نشوند بر تمامی امت ها هم حرام است.(2)

و می فرمایند:

لو کانت ذنوب المؤمن مثل رمل عالج ومثل زبد البحر لغفرها اللّه له، فلا تجتروا.(3)

اگر گناهان انسان مؤمن به اندازه خاک های متراکم و کف دریاها باشد هر آینه خداوند همه آن ها را خواهد بخشید، پس بی باکی نکنید و جسارت مورزید.

... نزد امام صادق علیه السلام بودم که ابوبصیر نفس زنان وارد شد، پس چون در جای خود قرار یافت حضرت فرمودند: ای أبا محمد، این چه حالی است؟ گفت: فدایتان گردم فرزند رسول خدای، سنم زیاد شده، توانم رفته و مرگم فرا رسیده و نمی دانم که امر آخرتم چگونه خواهد بود!

امام علیه السلام فرمودند: أی ابا محمد، تو هم این چنین می گویی؟! عرض کرد: چرا نگویم؟ پس حضرت بعد از کلامی فرمودند: ای ابا محمد، خداوند شما را در کتاب خود یاد کرده است آنجا که می فرماید: "ایشان با کسانی که خداوند بر ایشان انعام فرمود: "انبیا و صدیقان و..." می باشند. پس مراد از "نبیین" در این آیه رسول خدا، و مراد از "صدیقین و شهداء" ما، و منظور از "صالحین" شما هستید، پس به لباس صلاح آراسته شوید چنان که خداوند شما را بدان خوانده است.(4)

1- . جاء رجل من الأنصار إلی النبی صلی الله علیه و آله فقال: یا رسول اللّه ، ما أستطیع فراقک وإنی لأدخل منزلی فأذکرک فأترک ضیعتی وأقبل حتی أنظر إلیک حبا لک، فذکرت إذا کان یوم القیامه وأدخلت الجنه، فرفعت فی أعلی علیین فکیف لی بک یا نبی اللّه ؟ فنزل: «ومن یطع اللّه والرسول فأولئک مع الذین أنعم اللّه علیهم من النبیین والصدیقین والشهداء والصالحین وحسن أولئک رفیقا.» فدعا النبی صلی الله علیه و آله الرجل فقرأها علیه وبشره بذلک. (امالی صدوق قدس سره ، مجلس 21؛ بحارالانوار 8 / 188.
2- . قال رسول اللّه صلی الله علیه وآله وسلم الجنه محرمه علی الأنبیاء حتی أدخلها ومحرمه علی الأمم کلها حتی تدخلها شیعتنا أهل البیت. (امالی مفید قدس سره ، 74).
3- . المؤمن، 33؛ بحارالانوار، 64 / 65.
4- . ... کنت عند أبی عبد اللّه علیه السلام إذ دخل علیه أبو بصیر وقد أخذه النفس، فلما أن أخذ مجلسه قال أبو عبد اللّه علیه السلام : یا محمد، ما هذه النفس العالی؟ قال: جعلت فداک یابن رسول اللّه ، کبر سنی ودق عظمی، واقترب أجلی، ولست أدری ما أرد علیه من أمر آخرتی. فقال أبو عبد اللّه علیه السلام : یا أبا محمد، وإنک لتقول هذا؟! فقال: وکیف لا أقول هذا؟ فذکر کلاما، ثم قال: یا أبا محمد، لقد ذکرک اللّه فی کتابه المبین «أولئک مع الذین أنعم اللّه علیهم من النبیین والصدیقین...» فرسول اللّه صلی الله علیه و آله فی الآیه: "النبیین"، ونحن فی هذا الموضع: "الصدیقین والشهداء" وأنتم: "الصالحون" فتسموا بالصلاح کما سماکم اللّه یا أبا محمد. (تفسیر فرات کوفی قدس سره ، 113؛ بحارالانوار، 24 / 32).