تاملی در نظریه اصالت وجود و وحدت وجود صفحه 307

5 _ پاسخ به چند شبهه پیرامون روایات معاد بدن دنیوی

روایت اوّل : عن جمیل بن دّراج عن الصادق جعفر بن محمّد علیهماالسلام قال : إذا أراد اللّه عزّوجلّ أن یبعث الخلق ، أمطر السماء أربعین صباحا فاجتمعت الأوصال ونبتت اللحوم .

شبهه اوّل : « روایت موثق است و معاد جسمانی به معنای صورت محض و بدن مثالی _ در مقابل ماده مطلق _ را نفی می کند . ولی مثلیت و عینیت به این ماده و جسم

دنیوی را اثبات نمی کند ، چرا که در نزد صدرالمتألهین بدن اخروی واجد ماده و جسمیت است _ و نه صورت محض و بدن مثالی _ به ماده و جسمیت اخروی و واجد پوست و گوشت و استخوان هم می باشد . پس رویش گوشت و پوست اعم از مادی و دنیوی آن بدن است و لذا دلیل اعمّ مدّعای اخص را اثبات نمی کند » .(1)

جواب : أوّلاً : صدر روایت بیان می نماید که هنگامی که حق تعالی اراده بعث و نشور می فرماید چهل صبح باران می بارد سپس استخوان های پراکنده جمع می شود و بر آنها گوشت می روید که این خود بیان کیفیتِ تشکیل مجدّد بدن پودر شده و از بین رفته می باشد . و الاّ اگر بدن دیگری توسط نفس خلق می شد وجهی برای باریدن باران بر زمین نمی باشد .

و روشن است که باریدن باران به جهت إخراج اجسام مردگان از دل زمین است که در روایت دیگری به طلایی که خاک و غبار از آن زدوده تشبیه شده .(2)

ثانیاً : متن کامل روایت را از تفسیر علی بن ابراهیم قمی نقل می کنیم تا روشن شود اشکال مذکور وارد نیست .