تاملی در نظریه اصالت وجود و وحدت وجود صفحه 416

باد استهزاء گرفته و هجویری نویسنده کشف المحجوب گفته است که طایفه ای را دیدم از عوام که می پنداشتند مذهب تصوف خود هیچ نیست جز رقص » .(1)

درباره ابن فارض نوشته اند که :

« انّه کان ماشیا فی السوق بالقاهره فرأی جماعه من الحرسیه یضربون بالناقوس ویغنّون بهذین البیتین .

مولای سهرنا نبتغی منک وصال

مولای لم تسمح فنمنا بخیال

مولای فلم یطرق فلا شک بأن

ما نحن اذا عندک مولای ببال

فلما سمعهم الشیخ ابن الفارض ، صرخ صرخه عظیمه ورقص رقصا کثیرا فی وسط السوق ورقص جماعه کثیره من المارّین فی الطریق ، حتی صارت جوله وإسماع عظیم ، وتواجد الناس إلی أن سقط اکثرهم إلی الأرض . والحراس یکررون ذلک وخلع الشیخ کل ما کان علیه من الثیاب ورمی بها إلیهم وخلع الناس معه ثیابهم ، وحمل بین الناس إلی الجامع الأزهر وهو عریان مکشوف الرأس وفی واسطه لباسه ، وأقام فی هذه السکره أیّاما ملقی علی ظهره ، مسجی کالمیّت ، فلمّا أفاق جاء الحراس إلیه ومعهم ثیابه ، فوضعوها بین یدیه فلم یأخذها » .(2)

هشتم : شطحیّات

صوفی برای وصول به مقام فناء با ریاضت یا رقص و سماع یا سایر امور در خود حالت وجد قوی حادث می کند و از خود بیخود می شود(3) درآن حال ادّعاهایی را

1- همان : 283 .
2- دیوان ابن فارض : 8 _ 9 .
3- مولوی می گوید : من چه گویم یک رگم هشیار نیست وصف آن یاری که او را یار نیستهر که گلزار نهانی دیده است غارت عشقش زخود ببریده است