تاملی در نظریه اصالت وجود و وحدت وجود صفحه 430

جواب اوّلاً : اجتماع امر و نهی در مواردی است که از شارع امری وارد شده باشد و از جانب دیگر نهیی به عنوان دیگر تعلق گرفته باشد سپس مکلف به سوء اختیارش در مجمع واحد مأمور به و منهی عنه را محققّ نماید مثل صلوه در دار غصبی و لکن این ملاک و ضابطه در عشق به حسان الوجوه نیست زیرا در هیچ یک از ادّلۀ شرعیه امر به عشق به مظاهر وارد نشده است. (1)البّته ممکن است که مشایخ صوفیه مدّعی استکشاف امر شرعی به وسیلۀ مکاشفه باشند ولی بحث عدم حجیت مکاشفات در صدر کتاب گذشت.

ثانیاً : در مسأله اجتماع امر و نهی ، مکلف به سوء اختیارش مأمور به و منهی عنه شرعی را در مجمع واحد جمع می نماید ولی در محلّ بحث مرشد امر به کاری می کند که مورد تعلّق نهی شرعی است . چنانکه سبزواری حرمت و مبغوضبت عشق مجازی را در نزد شارع پذیرفته است . پس در حقیقت باید گفت : مرشد امر به معصیت شارع می نماید پس داخل در مورد روایت «لا طاعه لمخلوق فی معصیه الخالق »(2) می باشد.

به عبارت دیگر: بر فرض که امر شرعی به طبیعت عشق به مظاهر داشته باشیم و نیز قائل به جواز اجتماع امر و نهی باشیم ولی مرشد نباید امر به فردی نماید که