ستارگان هدایت : مناظره ای پیرامون ضرورت حجت الهی صفحه 64

می شود. پروردگار متعال از روی رحمت و مهربانی اش انسان و جهان را آفرید.(1) اصل ایجاد و تداوم حیات، برای خلق منفعت است.

من نکردم خلق تا سودی کنم بلکه تا بر بندگان جودی کنم

از حاضران: البته به این مسئله به گونه ای دیگر نیز می توان پاسخ داد و آن اینکه رحمت و مهربانی درخور ذات پروردگار است؛ لذا پروردگار از ازل تا ابد مهربان است و فرض چنین رحمتی، به ازلیّت (بی آغازی) آفریده ها می انجامد؛ زیرا همواره باید آفریده ای باشد که رحمت و مهربانی خداوند به او تعلق گیرد. بنابراین همیشه آفریده ای بوده است و کمال و منفعت عاید او شده است.

محال بودن خلقت ازلی

باقرپورکاشانی: درست است که تصور نبودِ رحمت و مهربانی از سوی پروردگار، صحیح نیست؛ اما خلقت ازلی، عقلاً ناممکن و محال است و در نتیجه قدرت الهی به آن تعلق نمی گیرد.

حقیقت ازلی موجودی است که هستی اش را از کسی نگرفته است؛ زیرا تصور نبود (عدم)، برای او وجود ندارد که گفته شود هستی اش را از دیگری گرفته است. پس بی گمان، حقیقتی که در اصل وجودش بی نیاز از دیگری است،